Met een lichte kriebel in m’n buik stap ik tegen zevenen op de fiets. Het is nog donker. Ik ben blij dat ik een e-bike heb. Verwachtingsvol fiets ik richting Dirksland, zet m’n fiets op de oprit en roep vrolijk ‘goedemorgen’ door het raam wat op een kier staat.
De deur gaat open en een nog slaperige vrijwilliger staat voor me. Met een brede glimlach en een lieve blik. Het is een relatief rustige nacht geweest.
Omdat de verpleegkundige weet dat dit m’n eerste dienst is neemt ze alle tijd.
Als ze naar huis is check ik even welke medicatie er in Medimo staat en loop ik naar de kamer waar een man ligt. Hij is net wakker. ‘Goedemorgen meneer van Duin*, Goed geslapen?’
Ik vraag of hij een ontbijt wil en of hij straks gedoucht of gewassen wil worden. Of geen van beiden. Alles mag hier. Het wordt me al snel duidelijk dat alles gericht is op comfort, bewonersgericht werken, warme en liefdevolle zorg, aandacht én tijd nemen voor de mensen. Vooral dat!
Ik loop naar de volgende bewoner, een zeer oude dame die nog heerlijk ligt te slapen. Ik kijk even om een hoekje.
Ik moet goed luisteren om haar te kunnen verstaan, zo zacht praat ze.
Een ander bewoner slaapt ook nog. Erg diep. Nauwelijks meer aanspreekbaar. Gister niets gegeten en gedronken. Hij bevindt zich, zoals we inschatten, in het laatste stukje van zijn leven. Straks overleg ik met de arts of het Zorgpad** opgestart mag worden.
Na een kopje koffie beginnen we met de zorg. De dame van bijna honderd wil gewassen worden op bed. Ze is erg helder.
Haar ogen kijken me vriendelijk aan en langzaam beweegt haar hand richting mijn gezicht en streelt ze mijn wang. ‘Wat ben je mooi’ zegt ze met zachte stem. ‘Kijk maar uit voor de mannen’. Ik glimlach terug. ‘Gelukkig ben ik getrouwd’ zeg ik. ‘Ik heb vijf kinderen’. Ze slaakt een zachte kreet van verbazing. ‘Vijf kinderen? Wat een rijkdom? En dan nog tijd om te werken?’ Ik moet goed luisteren om haar te kunnen verstaan, zo zacht praat ze.
Gezellig converserend maar tegelijk oplettend dat het haar niet te veel vermoeid was ik haar met m’n collega.
Een zacht cremetje op haar gezicht, de lakens verschoond, schone sloop om het kussen en voilá: ze ligt er weer heerlijk bij!
Wordt vervolgd
*alle namen die genoemd worden zijn gefingeerd, ook personen waar ik over schrijf zijn derhalve onherkenbaar gemaakt
* Het Zorgpad Stervensfase is een hulpmiddel om de palliatieve zorg in de laatste levensdagen van een patiënt te verbeteren. De volledige en éénduidige manier van rapporteren en communiceren maakt de zorg overzichtelijk. Het draagt onder andere bij aan betere symptoomcontrole
Comments