‘Nee! Nee! Ik wil m’n warme maaltijd niet. Ik heb er geen trek in’.
De vrouw die dit zegt staat voor de koelkast. ‘Wat zou u wel lusten?’ vraag ik haar. ‘Misschien een schaaltje vla? Of een boterham mag ook? Wat u maar wilt!’
‘Ze kijkt me vorsend aan. Luister jij nog naar mij? Ik zei dat ik die warme maaltijd niét wil!’ En ook geen vla. En een boterham al helemaal niet.’
‘Helemaal prima. Als u trek krijgt geeft u het maar aan. Oke?’
Als we een tijdje later een bakje koffie drinken doet ze gezellig mee. Die bonbons bij de koffie zijn wel érg lekker! Als we niet uitkijken eet ze het hele doosje leeg. Naast een levensbedreigende ziekte heeft deze dame ook dementie* waardoor ze soms wat ongeremd gedrag laat zien. M’n collega probeert de chocolaatjes te verdonkeremanen, maar daar trapt ze niet in. ‘Geef hier dat doosje en zet ze daar niet neer buiten mijn bereik’.
Afijn, bonbons weer op de tafel. Gelukkig staat er een naam op het doosje. ’t Is de naam van degene waar we de bonbons van gekregen hebben. ‘Oei’, zeg ik, ‘we eten de bonbons van iemand anders op zie ik’. Ik haal het doosje voorzichtig en met een langzame beweging van de tafel en sta op van mijn stoel. ‘Ik breng ze maar terug’, zeg ik en loop zo gewoon mogelijk naar de kamer van de zogenaamde bonbon-eigenaar. Met argusogen volgt ze mij. Enkele minuten later is ze het voorval vergeten.
Ach, misschien hadden we haar het doosje toch helemaal moeten laten leeg eten? Wat is wijsheid? Een doos bonbons op een relatief lege maag omdat ze nog niet veel gegeten had die dag? Komt dat wel goed met de bloedsuikers? Wordt ze niet misselijk? Of kies je ervoor dat zo’n bewoner een geweldig chocolade-geniet-moment heeft!?
Als we later bij haar zitten op haar kamer voor een praatje pakt ze onze handen vast. ‘Ik ben zo blij met jullie’, zegt ze. ‘Wat een goede zorg hier. Wat een aandacht en tijd die jullie voor me maken’.
Vlak voor het einde van de dienst belt ze. ‘Ik lig niet lekker zo’. Met enig hang en wurm werk trekken we de deken en het laken onder haar vandaan waarop ze was gaan liggen. Draperen het over haar heen en dekken haar toe.
‘Welterusten’.
‘Slaap lekker lieve zusters’.
*Calando biedt naast reguliere hospicezorg ook hospicezorg voor mensen met psychogeriatrische en psychiatrische problematiek
Comments