Moedertje lief
Ik zie haar
Zittend
Aan de tafel
Moedertje lief
De zachte ogen
Met een waas
Van ouderdom
Doordrenkt
In een rimpelend gezicht
Omlijst
Door grijze haren
Gevormd
Ontstaan in
De loop
Der tijd
Huid dooraderd
Handen strelend
Langs het lijfje
Van de pop
Op haar schoot
Inbeeldend
Alsof het is
Haar zoon
De zoon
Steevast
Elke week
Bezoekend
Zijn moedertje…
als een vaststaand ritme
Een telkens
Terugkerend refrein
Begroetend:
‘Moedertje lief’
Woorden
Ontsproten
Uit liefde
Opklimmend
Uit de diepste
roerselen
der ziel.
Met de klank van
Wanhoop
Verdriet
Pijnlijk gemis
Aanschouwend de
Vergetelheid
Het verzonken ik
Waarin zijn moeder
Zich begeeft
Ogen, lieve ogen
Omfloerst door tranen
Druppelend,
Glijdend
Vindend hun spoor
In de groeven
Van het gelaat.
‘Moedertje’
Handen zoekend,
Tastend
Strelend.
Ogen oplichtend
Herkennend
In een kort
moment
‘Mijn jongen’
De zoon,
Verheugd
En tevens
Bedroefd
Zijn ogen
Afwendend
Zijn toevlucht
Nemend
Tot herinneringen
Aan de
Lang vervlogen
tijd
Opnieuw belevend
zijn kinderjaren
Zo lang geleden
De tijd van toen
Het voorbijvliegen
Der jaren
Het heen gaan
van weken;
maanden
De seizoenen
zich afwisselend
Verglijdend
In de tijd
Ongrijpbaar
uiteen vallend
De eerste tekenen
Waarnemend
Bij zijn moedertje
Alzheimer
Afbrekend
Het alledaagse
Het gewone
Vertroebelend
de bron
der gedachten
Van lieverlee
vergetend
Het normale
leven
Verdwalend
in het eigen ik
Het hart
Van de zoon
Verscheurend
Het verlies ervarend
Het schrijnende proces
meebelevend
Het leven
In scherven
Uiteen spattend
De teloorgang
aanschouwend
Het hier en nu
Loslatend
Afscheid nemend
Reeds vóór het einde
dáár is.
De verwording
Tot een schim
Een schaduw
Van wie zijn moeder is
geweest
Oneindige leegte
Weerspiegeld
In de lieve ogen
Steeds meer
Verkerend
In niemandsland
In het verzonken
ik
Zijn moedertje
Het échte einde
Dichterbij
komend
Handen
Elkaar omstrengelend
Afscheid nemend
Behoeftig
Verlangend
Nog één moment
Een laatste zucht
Moedertje lief!
