Sinds enkele weken heb ik een vrouwenvereniging opgezet. Dit heb ik kunnen doen omdat ik eerst één en later twee lieve betrokken vrijwilligers bereid heb gevonden om dit over te nemen van mij als de opstart is geweest en de vereniging loopt zoals we het voor ons zien. Echt fantastisch!!!
Aangezien ik aan de leefstijlgroepen oftewel de woongroepen met een reformatorische achtergrond, gekoppeld ben als dagbestedingscoach kijk ik hoe ik deze doelgroep zoveel als mogelijk kan benaderen in hun eigen setting. Het was een succes bij mijn voorganger die dit al had opgestart.
Het is even zoeken naar hoe ik het inhoud zal gaan geven. De eerste keer merk ik dat het bijbelstukje te lang is. Ik had het stukje uitgeprint in groot lettertype. ‘Geef mij maar, ik lees het wel voor’, zegt een dame. Dat was precies mijn bedoeling. Haar ogen kijken glimlachend naar me en al gauw klinkt haar heldere stem door de woonkamer. De woorden komen uit de Statenvertaling omdat deze vrouwen dat van kinds af aan gewend zijn. Het is voortdurend meebewegen. Wat waren ze gewend, waar voelen ze zich goed bij. De volgende keer kan het echt wat korter, denk ik. De spanningsboog is kort en de concentratie neemt snel af.
Ik merk dat deze groep vrouwen toch vooral erg van zingen houdt.
Al snel komen we toe aan zingen. Wie weet er een psalm? vraag ik, maar ik heb m’n zin nog niet af of er klinkt al: ‘God heb ik lief…’ Iedereen zingt mee. Ze kennen het allemaal uit hun hoofd. Het ontroert me. Deze lieve oudere vrouwen, met alles wat ze mee gemaakt hebben, zowel vreugde als verdriet, zo te zien zingen met volle overgave. Een stukje aanbidding, geheel op hun eigen manier. ‘…Want dien getrouwe Heer’ hoort mijne stem, mijn smekingen, mijn klagen.
Voor de meditatie of overdenking ben ik te rade gegaan bij de geestelijke verzorging. Wat past bij deze doelgroep. Ik heb gemerkt van lieverlee dat ook hier nuances in de geloofsbeleving zijn, dus nemen we een dagboek waar iedereen zich mogelijk bij kan vinden. Echter kan ook dit stukje de volgende keer minder lang.
Ik merk dat deze groep vrouwen toch vooral erg van zingen houdt. Dus weer pas ik m’n programma aan en we gaan het zo doen: kortere stukjes qua lezen, bakje koffie met iets lekkers voor de gezelligheid, afsluiten met een bijbelquiz en gedicht (ook dat valt goed) en vooral veel zingen.
‘Gré, ken jij ’t Hijgend hert?’ Ja zeker. En al zingend zie ik de emoties op haar gezicht. Met een zakdoekje veegt ze haar tranen weg. En de woorden van de psalm resoneren door de ruimte:’…zal ik naad’ren voor Uw ogen, in Uw huis Uw naam verhogen’.
Comments